|
Ανέβηκε στο διαδίκτυο στις 10/3/08. Με την παρουσίαση των βραβείων Gourmet σε επετειακό τεύχος(4/5/08) αποδεικνύεται άκρως επίκαιρο. Την περασμένη βδομάδα έγινε η απονομή των διακρίσεων Gourmet. Ο κατάλογος μακρύς και με μεγάλο ενδιαφέρον. Θα θέλαμε να σταθούμε ιδιαίτερα στο κομμάτι εκείνο που αφορά στο κρασί. Κι αυτό γιατί όπως και στους διαγωνισμούς, μια πιο προσεκτική ματιά στις ετικέτες που διακρίθηκαν μας οδηγεί σε σημαντικά συμπεράσματα. Αυτή τη φορά σταθήκαμε συγκεκριμένα στις διακρίσεις με τις οποίες τιμήθηκαν ο 'Πέτρος Χατζηγεωργίου, Μοσχάτος Λήμνου΄ και ο 'Κτήμα Παπαγιαννάκου, σαββατιανό 2007΄. Δύο διακρίσεις που δε φαίνεται από πρώτη άποψη να έχουν κάποια σχέση μεταξύ τους. Η μεν πρώτη επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι ο Πέτρος Χατζηγεωργίου είναι ειδικός στο να μας δίνει εκπληκτικά γλυκά μοσχάτα η δε δεύτερη αποτελεί αναγνώριση στη μεθοδική δουλειά που κάνει τα τελευταία χρόνια ο Βασίλης Παπαγιαννάκος με το σαββατιανό με ορατά -και έντονα αρωματικά!- αποτελέσματα. Εαν ψάξουμε όμως να βρούμε ποιό είναι το αντίτιμο για να απολαύσει ο καταναλωτής τα κρασιά αυτά, βλέπουμε μια τιμή περίπου 6€ για το πρώτο και 5€ για το δεύτερο. Και αυτό όταν οι ετικέτες που καταφέρνουν να συμπεριληφθούν σ΄αυτήν ή παρόμοιες λίστες αποτιμώνται συνήθως 10-15€ και πολλές φορές πλησιάζουν τα 30€(ειδικά για τα γλυκά κρασιά) Από εδώ προκύπτει μία αναλογία ποιότητας-τιμής που θα έφερνε τα δύο κρασιά στην κορυφή μιας σχετικής αξιολόγησης. Σίγουρα το κρασί και η απόλαυση που προσφέρει δε μπορούν να αποτιμηθούν με αυστηρά μετρήσιμα κριτήρια(τόσοι HP, τόσαGBytes).Είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο, πιο ακαθόριστο, ένα σύνολο από γεύσεις, αρώματα, εικόνες. Ολα όμως έχουν ένα μέτρο και οπωσδήποτε οι υπερβολικές αποτιμήσεις βλάπτουν το προïόν. Μ' αυτή τη λογική ετικέτες σαν τις δύο προαναφερόμενες αξίζουν (κυριολεκτικά) το ενδιαφέρον των καταναλωτών. Γ.Α. 6/08 |
|
|
Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου γνωστό έντυπο του χώρου κρασιού-γεύσης, το οποίο αναφέρει τα καλύτερα ελληνικά κρασιά συνοδευόμενα από οργανοληπτικές κριτικές. Βλέποντας κάποια "περίεργα" στις σελίδες του, έψαξα και βρήκα τα τεύχη των 2 περασμένων ετών. Η ίδια κατάσταση. Δεν αναφέρομαι σ'αυτές καθ'αυτές τις κριτικές, οι οποίες είναι καθ'όλα σεβαστές, αλλά στις πολλές ανακρίβειες όσον αφορά στο ποιοί οινολόγοι δουλεύουν που. Λίγος σεβασμός στον κόπο και τη δουλειά αυτών των ανθρώπων και απλώς μια σωστή αναφορά του ονόματος τους στο σωστό οινοποιείο δε θα έβλαπτε. Δ.Σ. 5/08 |
|
|
Τελικά το κρασί δε μοιάζει με τα εθνικά θέματα. Εδώ δεν υπάρχει ο 'εξ' Αντολών κίνδυνος' αλλά ο εξ' Εσπερίας προερχόμενος, ειδικά τελευταία !... Γ.Α 5/08. |
|
|
Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα ζούμε μια εκρηκτική ανάπτυξη του αριθμού των οινοποιείων και κατά συνέπεια των νέων ετικετών που εμφανίζονται. Λογικό είναι να ακολουθούν και οι αξιολογήσεις των κρασιών αυτών. Εκατοντάδες γίνονται κάθε μήνα σε διαγωνισμούς, στα πλαίσια εκθέσεων, από περιοδικά και εφημερίδες, στο διαδίκτυο. Τι αξιολογούμε όμως και ποια η χρησιμότητα των αποτελεσμάτων στον καταναλωτή-φίλο του κρασιού. Το κρασί είναι ένα πολύ ιδιαίτερο προϊόν. Εχει δύο μεγάλα πλεονεκτήματα. Το ένα είναι ότι η κατανάλωσή του είναι πάντοτε ασφαλής από άποψη υγείας – το ποσό περιεχόμενη αλκοόλης και το pH δεν επιτρέπουν την ανάπτυξη παθογόνων μικροοργανισμών- καθώς και ότι είναι μια σπάνια περίπτωση όπου το προϊόν αλλοίωσης ενός είδους διατροφής είναι εξίσου χρήσιμο με το αρχικό. -τι άλλο από το ξύδι δίνει γεύση, άρωμα, και νοστιμιά σε δεκάδες συνταγές μαγειρικής-. Το άλλο πλεονέκτημα είναι ότι πρόκειται για ζωντανό οργανισμό. Απ’ αυτή την άποψη μοιάζει με τον ίδιο τον άνθρωπο . Γεννιέται, έχει νεότητα, ωριμότητα και τέλος γηρατειά. Μάλιστα στην περίπτωση του κρασιού εκτός από την όψη αλλάζει και ο χαρακτήρας , πράγμα που δυστυχώς η ευτυχώς δύσκολα συμβαίνει σε ανθρώπους. Είναι φανερό λοιπόν ότι η αξιολόγηση του περιεχομένου μιας φιάλης αφορά στη στιγμή που γίνεται και μόνο. Και μπορεί στα ερυθρά κρασιά με μεγάλο χρόνο ζωής οι αλλαγές να είναι συνήθως κάπως αργές και επιθυμητές αλλά στα λευκά είναι δραματικές. Πόσες φορές έχουμε αντικρίσει τελείως υποβαθμισμένα κρασιά όπου το μόνο που έχει μείνει σταθερό είναι το καρτελάκι με την αρχική τιμή. Πρόσφατα είδαμε σε ράφι λευκό κρασί του 2004, σαφώς οξειδωμένο, με τιμή 25€ που πιθανώς να την άξιζε αλλά πριν 4 χρόνια, ή ερυθρό nouveaux? του 2005 να πουλιέται το 2008! Ισως θα έπρεπε να γίνονται και αξιολογήσεις σε αυτή την βάση, απ΄οπου θα προέκυπταν πιο δίκαιες αποτιμήσεις των κρασιών. Γ.Α. 4/08 |
|
|
Στο ΟΙΝΟΡΑΜΑ κάποιοι έλεγαν ότι η μικρή αίθουσα είχε περισσότερη κίνηση από τη μεγάλη. Τι να σημαίνει άραγε; Σημάδια των καιρών. Γ.Α. 4/08 |
|
|
|
<< Start < Prev 1 2 3 Next > End >>
|
| Results 10 - 18 of 23 |
